Daewon Kang

Wait for someone who tells strangers about you.

AUTOR||  Park Daewon.
DANE || Daewon Kang.
WIEK || 22 lata.
ZDOLNOŚĆ || Czy darem można nazwać zostanie owocem zakazanego związku demona z człowiekiem, a dokładniej inkuba z kobietą? Mało prawdopodobne. Jakie dokładnie posiada moce? Cóż, ma dwie postacie – ludzką i demoniczną. Jako demon jego ciało całkowicie się zmienia. Jego skóra staje się lekko łuskowata i nabiera czarnej barwy, a uszy stają się spiczaste. Czy potrafi nad tym zapanować? W ciągu dnia jest to proste, wieczorem staje się to zdecydowanie bardziej uciążliwe. Dlaczego? Ciężko jest mu nad tym zapanować, szczególnie jak ludzie patrzą się na niego z góry, bądź kiedy czuje się zagrożony. W takich momentach dochodzi do przemiany. Daewon stara się jak tylko może, ale czasami strach go przezwycięża i wszystko legło w gruzach przez coś takiego. Czy coś jeszcze? Nie wiadome, ponieważ chłopak cały czas stara się „uczyć” wszelakich nowości w związku z „mocą”.
APARYCJA ||  Koreańczyk z natury ma włosy w kolorze czarnym, są gęste i dość przyjemne w dotyku dzięki stosowaniu różnych odżywek; jednakże stwierdził, że aby wyrazić swoją osobę, tym co mu w duszy gra – zdecydował się na farbowanie u swojego dobrego kolegi. Pozwolił rozjaśnić swoje ciemne kosmyki, a po kilku dniach przyszedł na pierwsze farbowanie. I akurat zdarzyło się tak, że zdecydował się na to przed samym wyjazdem do akademii, aczkolwiek nie uczynił tego z owego powodu, tylko, jak już było wspomniane, w celu wyrażenia siebie. Jego włosy są w kolorze platyny wymieszanej z blond farbą.
Jego skóra jest dość biała, co sprawia, że chłopak wygląda jak trup. Nie przeszkadza mu to jakoś szczególnie. Oczy Azjaty są brązowe, niemalże kontrastujące z kolorem skóry. Lekkie, ledwo widoczne wory pod oczami wskazują na liczne nieprzespane noce, o ile czasami w ogóle mu się udaje zasnąć. Ciemne, gęste brwi również kontrastują, często przyciągając wzrok innych.
Twarz Daewona jest podłużna, delikatnie wystający podbródek i lekkie rysy twarzy powodują, że czasami mylony jest z kobietą. Jego szczęka nie jest jakoś szczególnie zarysowana, jest wręcz ledwo widoczna. Prosty, mały nos dodaje pewnego rodzaju uroku chłopakowi. Wszystko dopełniają usta w kształcie serca. Są delikatnie popękane, ale jemu to aż tak bardzo nie przeszkadza, lecz stara się o nie dbać. Dzięki swojemu stylowi wyraża siebie, jednakże przez to ukrywa swoje ciało, które, będąc szczerym, wcale nie jest takie delikatne jakby mogło się zdawać. Daewon mierzy sto osiemdziesiąt cztery centymetry, czyli jak na bycie Koreańczykiem jest dosyć wysoki. Jego nogi są na tyle chude, że wydawać się może jakby za chwile miały się złamać, aczkolwiek są umięśnione poprzez trenowanie baletu od najmłodszych lat. Dzięki ćwiczeniom i treningu na brzuchu chłopaka wyrobiły się mięśnie, które również wzmacniał dodatkowymi zajęciami w domu, to samo dotyczy ramion.
Jeżeli chodzi o całą jego posturę – barki są średnio szerokie, od nich przechodzi się w umięśnione łopatki, schodząc aż do samej kości ogonowej. Ramiona są dobrze umięśnione, a w niektórych miejscach uwydatnione są żyły. Biodra są węższe od barków, można dostrzec literę „V”, która tylko świadczy o ćwiczeniach młodego Koreańczyka. W jego szafce, w toalecie, można znaleźć wiele różnych kremów do twarzy, rąk, ogólnie do ciała, ale także i do włosów, poza tym, mieszczą się tam różnego rodzaju maseczki.
CHARAKTER ||  Jak można określić Daewona? Cichy, nie przyciągający uwagi, lubiący przebywać w samotności – introwertyk. Czy był taki od dziecka? Nie do końca. Jego osobowość przez cały ten czas się zmieniała, nie była prostolinijna, właśnie przeciwnie. Bał się ludzi, a w szczególności obcych. Zwykle uciekał od nich, chcąc pobyć przy kimś, kogo znał. Pierwszy semestr w szkole był utrapieniem nie tylko dla niego, ale i nauczycieli, czy niektórych dzieciaków. Jednak kiedy udało się go udobruchać – stał się znowu radosnym i pełnym energii dzieckiem, tak jak w domu, aczkolwiek dość łatwo uspokajał się podczas chodzenia na lekcje baletu; to właśnie wtedy osiągał spokój i czuł się zdecydowanie lepiej niż w szkole, ale stres z niego zszedł przez co znowu był spokojny.
W czasach gimnazjum zamknął się w sobie, powodem tego było gnębienie i poniżanie chłopaka. Od tamtego momentu przestał ufać innym i na każdego patrzył z wyraźnym przerażeniem w oczach, nawet jeżeli ktoś podał mu jakiś przedmiot, który upuścił i tego nie spostrzegł. Obawiał się ludzi, więc przestał się odzywać. Uciekał od rozmów, nie był w stanie się przełamać, więc jedynie potakiwał głową bądź wysilał się na krótkie „tak” i „nie”, na nic więcej nie można było liczyć. Jego zaufanie jest trudne do zdobycia, przykładem jest Junsu. Wyciągnął pomocną dłoń ku niemu, a on jej nie przyjął, tylko starał się ukrywać, bojąc się, że ponownie spotka go znęcanie i w domu pojawi się z nowymi siniakami na ciele. Jednak, jak uda się zdobyć w jakiejś małej części zaufanie, można spodziewać się tego, iż zacznie rozmawiać na temat zainteresowań, no i wielu innych rzeczy. Niestety, trzeba liczyć się z jego emocjonalnością. Dość często może zacząć histeryzować, a co za tym idzie? Przerażenie i uciekanie. Nie jest łatwy do zrozumienia. Ciężko nawiązać z nim bliższe relacje, ale zawsze warto spróbować. Może kogoś również obdarzy takim zaufaniem jak Junsu? Może uda się przekonać go do godzinnych rozmów a nie milczenia? Zwykle mało mówi, jest lepszym słuchaczem. Spróbuje doradzić, aczkolwiek nie należy dużo liczyć w tej sprawie. Mogą to byś krótkie, trafne zdania, albo odrobinę dłuższe, przez co będzie próbował jak najlepiej doradzić. Jest on osobą, która lubi pomagać, ale rzadko to robi względem osób w jego wieku, zwykle z pomocą udaje się do młodszych, dzieciaków, to przy nich czuje się zdecydowanie lepiej.
Zwykle woli pobyć w samotności, rozmyślając nad wszystkim, co go otacza, czy o osobach dookoła. Również czasami staje się ignorantem na innych, potrafi oddać się swojemu własnemu światowi. Jest marzycielem, więc odpływanie mu się zdarza. Nie panuje nad tym, ale kiedy zrobi to przy kimś – jest bardzo zawstydzony. Na co dzień nie bywa wstydliwy, gdyż potrafi poruszać różne tematy, nie czując jakiegoś wstydu, że o nich napomina… lecz na coś takiego naprawdę trzeba się postarać, aby się otworzył. Rzadko rozpoczyna rozmowy, chyba że ktoś przyciągnie jego uwagę i będzie sprawiał wrażenie kogoś przyjaznego i dobrze nastawianego. Oczywiście, Kang jest również przyjaznym, miłym i uczynnym mężczyzną, ale czasami zdarza mu się, że wizerunek ludzi „dobrych” okazuje się tylko zmyłką. Jest jak dziecko, z lekka zagubione, poszukujące kogoś, kogo będzie mógł się złapać i trzymać, na nowo ucząc się życia w nowym świecie. Jego charakter wciąż się kształtuje, więc można spodziewać się wielu rzeczy po nim, w końcu czasami zdarza mu się być nieprzewidywalnym. Tak też najłatwiej jest spróbować się z nim poznać, jakoś dotrzeć i spróbować nawiązać kontakt, żeby do końca przekonać się jaką jest osobą.
ZAINTERESOWANIA || Daewon od najmłodszych lat interesował się rysowaniem i malowaniem, będąc szczerym, od tego pierwszego zaczął. Kiedy dostawał do rąk kredki i ołówek – od razu zabierał się za szukanie kartek, aby móc coś narysować. Z roku na rok wychodziło mu to coraz lepiej. W wieku dwunastu lat jego zainteresowanie uciekło w kierunku malarstwa naturalnego. Uwielbiał mieć w swoich dłoniach paletę z farbami i pędzel, a przed nim stało płótno, na którym mógł uwiecznić to, co tylko chciał, i nikt nie miał prawa mu niczego narzucać.
Poza tym – jego hobby również idzie w kierunku teatru. Koreańczyk kocha uczyć się jakichś kwestii na pamięć a później je odgrywać na scenie, przed widzami. Również trzeba doliczyć do tego taniec i muzykę. Odkąd ukończył piąty rok życia – został zapisany na lekcje baletu, może i nie było to jego wymarzony styl tańca, ale dzięki temu jego ciało stało się gibkie i dobrze rozciągnięte. Oczywiście, później zaczął interesować się innymi stylami tańca, aż dołączył do grupy tanecznej, która nagrywała covery różnych piosenek bądź tańczyli na ulicy, a on z miłą chęcią się temu oddawał, a przez to mógł wyrazić siebie. Co do muzyki, Daewon uwielbia tworzyć własne piosenki, pisać do tego tekst, narzucać rytm i śpiewać. Jego umiejętności rozwinęły się poprzez naukę gry na gitarze akustycznej, elektrycznej, ale również i na pianinie. Jednakże, to nie są wszystkie jego zainteresowania. Również oddaje się poezji, pisząc różnego rodzaju wiersze, które chowane są do szuflady, czy pisaniu różnego rodzaju historii wymyślonych postaci i publikuje to na swoim blogu, co pozwala mu się odprężyć.
PRACA || Pracuje w kawiarni, jest baristą i kelnerem, również dorabia poprzez rysowanie na zamówienie.
ZAMIESZKANIE || Ma własny dom, dokładniej na drugim końcu miasta, jest to apartament dla dwóch osób - wynajmuje go ze swoim znajomym z pracy.
POJAZD || Daewon jedynie porusza się komunikacją miejską, na piechotę bądź rowerem, który udało mu się kupić.
RODZINA || Daewon od dziecka nie zna swoich prawdziwych rodziców, ponieważ ci zginęli podczas lotu do Kanady, gdzie na pokładzie znajdował się terrorysta, który zabił wszystkich pasażerów. Odkąd pamięta – wychowywany był przez babcię.
PARTNER || Gdyby on chociaż potrafił zadbać o swoje znajomości.
HISTORIA ZDOLNOŚCI || Od najmłodszych lat Kang czuł się inny, dziwny. Nawet jeżeli osoba wychowująca małego chłopca zapewniała, że się myli, on i tak uważał inaczej. Problemy zaczęły się od czasów podstawówki, kiedy to Koreańczyk bał się obcych, panicznie płacząc i chowając się w toalecie. Jego skóra w takich momentach stawała się w niektórych miejscach lekko łuskowata, a to nakrywane było czarną barwą, przez co wyglądało na zwęglone. Wychowawczyni niejednokrotnie wspominała o tym babci Daewona. Chodzili od lekarza do lekarza, żaden nie wiedział, co mu dolegało. Dlatego pozostało uczyć dziecko, że nie ma czego się bać. I tak w jakiejś części to działało. Zaczął bawić się z innymi dziećmi, spędzał czas na podwórku, był radosny. I całe lata w podstawówce przeszły w miarę spokojnie, dziwny odcień skóry i jej struktura więcej nie wystąpiły. W gimnazjum historia się powtórzyła, aczkolwiek tym razem było to poprzez gnębienie, wyzywanie od „dziwnych” kiedy cała skóra Kanga pokrywała się czarnymi łuskami, wtedy również nazwano go dzieckiem szatana. Wybawcą chłopaka stał się jego najlepszy przyjaciel, Junsu, który na różne sposoby starał mu się z tym wszystkim uporać. W czasach liceum zaczął interesować się tym, co było pod wielkim znakiem zapytania, ponieważ nie wiedział kim on był. Jego przyjaciel starał się być dla niego wsparciem. W czasach liceum dowiedział się, że był kambionem. Czytał o tym różne rzeczy, ale nic konkretnego aż tak się z nim nie pokrywało poza łuskami i kolorem skóry. Najwyraźniej jeszcze nie był tym „dojrzałym” kambionem, albo po prostu z czasem pokaże się coś jeszcze. Nie chciał pozostawać z tym sam, nawet nie poszedł do egzorcystów, nic z tych rzeczy. Jednak z czasem udało mu się zacząć panować nad swoją "zdolnością", choć czasami nie rozumie pewnych rzeczy, ale jedyne co może robić, to tylko czytać o takich rzeczach w księgarniach.
INNE || 
• Jest biseksualny;
• Uwielbia zwierzęta, w domu miał dwa psy i cztery koty;
• Dzięki pracy powoli przełamuje się na rozmowy z ludźmi;
• Dość często bawił się w grafikę komputerową, co również było jego pracą dodatkową, dzięki której mógł sobie na zakup nowych rzeczy do malowania;
• Zna kilka języków; angielski, koreański i japoński;
• Ma tylko jednego przyjaciela, Junsu;
• Jest nałogowym palaczem;
• Nie posiada prawa jazdy;
• Prowadzi własnego bloga - posiada laptopa, na którym pisze różnego rodzaju historię i publikuje je na blogu;
• Rzadko kiedy pije zwykły alkohol, bardziej gustuje w smakowych.
KONTAKT || Yehetowy Jelonek.#6733 [discord]
RANGA || Epsilon.