Od Gwynneth CD Harry'ego

  Pudle były naprawdę pięknymi psami. Gwynneth wybrała je głównie ze względu na to, że nie uczulały, ale im dłużej była właścicielką dwóch przedstawicieli tej rasy, tym bardziej doceniała ich wdzięk.

  Krocząc z Nefilimem i Tenebrionem, smycz jednego w jednej dłoni, drugiego - w drugiej, czuła się jak gwiazda podczas sesji zdjęciowej do modowego magazynu.

  Ubrana zresztą była odpowiednio na tego typu sesję - jej ulubione, jak zwykle czarne spodnie dopełniała tego dnia biała koszula. Na ramiona narzucona miała czarny płaszcz. Brakowało jej tylko kapelusza, lecz panująca pogodna nie pozwalała na założenie go. 

  Gdy weszła do parku, założyła czworonogom kagańce i puściła Tenebriona luzem. Już miała zrobić to samo z Nefilimem, gdy ten pociągnął za smycz, sprawiając, że zderzyła się z nieznanym jej człowiekiem. 

  - Patrz, jak chodzisz! - Warknął na nią, jakby sam był psem. 

  Podniosła wzrok i szybko ogarnęła nim mężczyznę. Nie śledziła zbytnio sław tego świata, ale jego rozpoznała od razu - był zbyt medialny, by go nie kojarzyć. Weszła w Harry'ego Hudsona. Ale wiedziała o jego zachowaniu na tyle dużo, że nie czuła się jakoś szczególnie onieśmielona czy podniecona. 

  - Przepraszam. - Odparła tylko. Nie miała zamiaru mu się tłumaczyć czy błagać go na kolanach o wybaczenie. 

  Pochyliła się nad brązowym psem i jego również puściła wolno. Szybko wyprostowała się ponownie i spojrzała prosto w oczy nadal stojącego przed nią i milczacego mężczyzny. 

  Staliby tak pewnie jeszcze przez jakiś czas, wręcz walcząc na spojrzenia, gdyby nie młodszy z pudli, który postanowił interweniować, naskakując na Harry'ego i brudząc jego garnitur.

  - Cholera jasna, Nefilim, nie wolno! - Szybko znów przypięła, zwierzęciu smycz. - Najmocniej pana przepraszam. - Znów spojrzała na mężczyznę, przestraszona. 

  Mogła się założyć, że nawet nie byłaby w stanie zapłacić za pralnię, z której usług może korzystać ktoś taki, jak pan Hudson.

Harry?